چکیده:

 یکی از مسائل مهم و ضروری در تفسیر قرآن کریم، شناخت قواعد تفسیری و کاربست آن در تفسیر است، قواعد تفسیر قوانین کلی است که وسیله‌ی استنباط از آیات قرآن کریم قرار می‌گیرد و رعایت این قواعد باعث کاهش خطاهای تفسیری می‌شود و مفسر را در درک و فهم آیات و کشف مراد و مقاصد الهی یاری می‌رسانند، مسئله قواعد تفسیری از صدر اسلام مطرح بوده مانند قاعده ارجاع متشابهات به محکمات و در طول تاریخ تفسیر قرآن مورد توجه دانشمندان و مفسران بوده است و کتاب‌هایی نیز در این زمینه نوشته شده است، قواعد تفسیری امام باقر (ع) که از راسخون فی العلم هستند و علم ایشان برگرفته از وحی الهی و مطابق قرآن کریم است، با روش توصیفی، تحلیلی، مورد بررسی قرار گرفته و قواعد مشترک با سایر علوم اسلامی مانند قواعد مشترک با علم منطق، علم اصول فقه، علوم ادبی، علم معانی و بیان، علم لغت و علم قرائت و قواعد خاص تفسیر مانند قاعده سیاق، قاعده جری و تطبیق، قاعده ممنوعیت کاربرد اسرائیلیات و قاعده پرهیز از تفسیر به رأی و علم و علمی بودن تفسیر را تفسیر و قاعده تأویل از روایات تفسیری امام باقر (ع) کشف شده است.

نوشتن دیدگاه